-
1 admisceo
ad-miscĕo, scui, xtum (better than -stum), 2, v. a., to add to by mingling, to mix with, mingle with, to admix (in admiscere there is a ref. to a principal constituent, to which something is added; in immiscere, to the intimate union of the ingredients; in permiscere, to the removal of their distinct characteristics).I.Lit., constr. with the abl. of that with which any thing is mingled:II.aër multo calore admixtus,
Cic. N. D. 2, 10, 27 (cf. on the contr. ib. § 26: aquae admixtum calorem;and soon after: admixtum calorem): genus radicis admixtum lacte,
Caes. B. C. 3, 48.— With in with acc.:admixtis in heminam seminis resinae coclearibus duobus,
Plin. 26, 10, 66, § 104.—With cum:admiscent torrefacta sesama cum aniso,
Col. 12, 15.—Transf.A.Of things, to mingle in, to mix with, to add to, etc.:B.nec tamen admiscent in eorum corpus inane,
Lucr. 1, 745: deus bonis omnibus mundum implevit;mali nihil admiscuit,
Cic. Univ. 3: se admiscere atque implicare hominum vitiis, id. Fragm. ap. Aug. de Trin. 14, 19:sed hoc cum iis rationibus admisceri nolo,
be mixed up, id. Att. 7, 1:admiscere huic generi orationis illud alterum,
id. de Or. 2, 49:versus admiscere orationi,
id. Tusc. 2, 11, 26:admiscenda venus est timori,
Ov. A. A. 3, 609:non admixtus fidei,
Vulg. Heb. 4, 2; ib. Eccli. 23, 10.—Of persons.1.To mix up with, to add or join to:2.his Antonianos milites admiscuerat,
Caes. B. C. 3. 4:expeditos antesignanos admiscuit,
id. ib. 3, 75 fin.:ad id consilium admisceor,
Cic. Phil. 12, 16:admiscerenturne plebeii,
i. e. whether the plebeians should be admitted to the number of the decemvirs, Liv. 3, 32, 7:admixti funditoribus sagittarii,
Curt. 3, 9; Verg. A. 7, 579.—To involve or entangle in a thing: se, to interfere or meddle with:ita tu istaec tua misceto, ne me admisceas,
Ter. Heaut. 4, 5, 35:ne te admisce: nemo accusat, Syre, te,
id. ib. 5, 2, 22:ad id consilium admiscear?
Cic. Phil. 12, 7:Trebatium vero meum, quod isto admisceas nihil est,
implicate, involve in, id. Q. Fr. 3, 1, 3.—Hence, admixtus, a, um, P. a., that is mingled with something, mixed, not simple:simplex animi natura est, nec habet in se quidquam admixtum,
Cic. de Sen. 21:nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
id. Tusc. 1, 29.— Comp., sup., and adv. not used.
См. также в других словарях:
Roman Law — Roman Law † Catholic Encyclopedia ► Roman Law In the following article this subject is briefly treated under the two heads of; I. Principles; II. History. Of these two divisions, I is subdivided into: A. Persons; B. Things; C. Actions … Catholic encyclopedia